Kronik glomerülonefrit

Patogenezleri farklı bir dizi nefropatinin benzer nitelikleri içeren son aşamasıdır. Tüm kronik yangılarda olduğu gibi, bazıları doğrudan kronik bir tablo olarak ortaya çıkar. Kronik son dönem glomerülonefrit hastalarında renal hipertansiyon gelişir. Üreminin neden olduğu fibrinli perikardit, fibrinli plörit, üremik stomatit gibi bulguların yanı sıra üremik gastroenterit ile sekonder hiperparatiroidizm gelişebilir.

Kronik glomerülonefrit evresine geçebilen akut nefropatilerin sıklığı için yaklaşık oranlar şunlardır:   

• Akut proliferatif glomerülonefrit (%1-2) 
• RPGN (%90) 
• Membranöz GN (%30-50) 
• FSGS (%50-80) 
• MPGN (%50) 
• IgA nefropatisi (%30-50) 

Morfoloji

• Makroskopi: Böbreklerin yüzeylerinde yaygın granüler bir görünüm vardır. Korteks incelmiştir; bu olgu, böbreklerin küçülmesine neden olur. 

• Mikroskopi: Glomerüllerin büyük bölümünde değişik aşamalarda fibrozis saptanır. Bu yapısal değişiklik önceki nefropatinin türünü tanımlamayı olanaksızlaştırır. Fibrozisle yitirilen glomerüllerin bağlı olduğu nefron sisteminin tubuluslarında atrofi vardır, yer yer kistik genişlemeler olabilir. İnterstisiyumda lenfosit kümeleri bulunabilir. Nefropatinin neden olduğu hipertansiyon arteriollerde skleroza yol açar. Diyaliz hastalarında arter intimalarında kalınlaşma, tubuluslarda belirgin kistik değişiklikler ve interstisiyumda kalsiyum ürat kristalleri saptanır.