Ve gece yarısı. Saat 1’i biraz önce geçmişti.  

Yatağında hafifçe doğruldu.  

Mehmed’e hayat dolu seslendi. 

‘Bana bir sigara ver, yak da ver’ 

Mehmed sigarayı sırtını ona dönerek, sözde edeplice yaktı ve verdi.  

Derin bir nefes çekti. 

Derin, çok derin bir nefes… 

Sonra sigarayı Mehmed’e uzatıp ‘devam et’ derken, gözlerini, bal rengi gözlerini perdeleri açık pencereden dışarıya odanın ışığıyla parlayan komşusu ceviz ağacının dalları arkasındaki karanlığa dikti.  

Pembeden daha kırmızı dudakları hafifçe kıpırdadı. ‘Demek böyle ölünürmüş…’ 

Necip Fazıl Kısakürek

Yorumlar

Hekim.Net

Close