DiGeorge Sendromu
DiGeorge Sendromu
DiGeorge sendromu (DGS), ağırlıklı olarak 22q11.2 olarak bilinen bir yerde 22. kromozomun mikrodelesyonundan kaynaklanan, geniş bir fenotipik sunuma sahip doğuştan bir hastalıktır. Bu mutasyon, orta ve dış kulak, maksilla, mandibula, palatin tonsiller, tiroid, paratiroidler, timus, aortik ark ve kalp çıkış yolunun embriyolojik gelişiminden sorumlu faringeal ceplerin uygun şekilde gelişmemesine neden olur. Hipoparatiroidizme bağlı hipokalsemi, kalp kusurları ve timik hipoplazi veya aplazi ile karakterizedir. DGS'nin özellikleri arasında timusun olmaması veya hipoplastik olması, kardiyak anormallikler, hipokalsemi ve paratiroid hipoplazisi bulunur.
TBX1, DGS'nin en belirgin fenotip özelliği ile korelasyonlara sahiptir. TBX1 tarafından tahrik edilen faringeal keselerin embriyolojik gelişimindeki başarısızlık, timus ve paratiroid bezlerinin yokluğuna veya hipoplazisine yol açar.
DGS vakalarının yaklaşık %90'ı, 22. kromozomdaki, daha spesifik olarak 11.2 lokusunda (22q11.2) uzun kolda (q) bir silinmenin sonucudur. Bu mutasyonların çoğu, DGS'li çocukların ebeveynlerinin genomunda hiçbir genetik anormallik kaydedilmeden yeniden ortaya çıkabilir.
DiGeorge sendromlu bebeklerde düşük kulaklar, orta hatta yüz yarıkları, küçük bir çekilme çenesi, hipertelorizm, kısa bir filtrum, gelişimsel gecikme ve doğuştan kalp rahatsızlıklarının belirtileri (örn. kalp üfürümleri, taşikardi, taşipne, beslenme sırasında nefes darlığı) vardır. Hipoparatiroidizm semptomatik hipokalsemiye neden olabilir; hipokalsemik tetani doğumdan sonraki 24 ila 48 saat içinde ortaya çıkar. Tekrarlayan enfeksiyonlar doğumdan hemen sonra başlar, ancak immün yetmezlik derecesi önemli ölçüde değişir ve T hücresi işlevi kendiliğinden iyileşebilir. Prognoz genellikle kalp bozukluğunun ciddiyetine bağlıdır.
DiGeorge Sendromunun Teşhisi:
◇ İmmünoglobulin (Ig) seviyeleri, aşı titreleri ve lenfosit alt küme sayımları ile bağışıklık fonksiyon değerlendirmesi
◇ Paratiroid fonksiyon değerlendirmesi
◇ Kromozom analizi
DiGeorge sendromunun teşhisi klinik bulgulara dayanır.
Mutlak bir lenfosit sayımı yapılır, ardından B- ve T-hücre sayıları ve lökopeni saptanırsa lenfosit alt gruplarının değerlendirilmesi yapılır. T-hücresi ve paratiroid fonksiyonunu değerlendirmek için kan testleri yapılır. Ig seviyeleri ve aşı titreleri ölçülür. Tam DiGeorge sendromundan şüpheleniliyorsa, T-hücre reseptörü eksizyon dairesi (TREC) testi de yapılmalıdır. Paratiroid fonksiyonu, kalsiyum ve paratiroid hormonu seviyeleri ölçülerek değerlendirilir . Hipokalsemili hastalarda düşük veya hatta düşük normal PTH konsantrasyonu uygun değildir ve hipoparatiroidizmi düşündürür. Yan göğüs röntgeni timik gölgenin değerlendirilmesine yardımcı olabilir. Floresan in situ hibridizasyon (FISH) testi, 22q11 bölgesindeki kromozomal silinmeyi saptayabilir; diğer anormallikleri kontrol etmek için standart kromozom testleri de yapılabilir. DiGeorge sendromundan şüpheleniliyorsa veya hastalarda konjenital kalp defekti belirtileri varsa ekokardiyografi yapılır. Hastalarda siyanoz varsa kardiyak kateterizasyon gerekli olabilir. Vakaların çoğu sporadik olduğundan, akrabaların taranması gerekli değildir.
DiGeorge Sendromunun Tedavisi
Kısmi Sendrom: Kalsiyum ve D vitamini takviyesi
Komple Sendrom: Kültürlenmiş timus dokusu veya hematopoietik kök hücrelerin nakli
Kısmi DiGeorge sendromunda, hipoparatiroidizm kalsiyum ve D vitamini takviyesi ile tedavi edilir; uzun vadeli sağkalım etkilenmez.
Tam DiGeorge sendromu, kültürlenmiş timus dokusu nakli veya hematopoietik kök hücre nakli olan tedavi olmaksızın ölümcüldür . Timus transplantasyonuna ilişkin bir inceleme, 5 ila 6 ay arasında T hücresi yeniden yapılanmasıyla nispeten iyi sonuçlar göstermiştir.
KAYNAKÇA:
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2954737/
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK549798/