Veda

Bu şehirden gidiyorum

Gözleri kör olmuş kırlangıçlar gibi

Gururu yıkılmış soyatlar gibi

Bu şehirden gidiyorum.

İnsanlar taş gibi bana yabancı

Ağaçlar bensiz hüküm giyecek bulvarda

Bir tanbur bir yalnızlığı anlatıyorsa

O ışıksız pencereden

Ben onu duymuyor gibiyim

Bir ağaç ölüyorsa kapınızın önünde

Ben onu bile duymuyor gibiyim.

Bu şehirden gidiyorum

Gömerek geceyi içime

Sabahın hüznünü beklemeden

Gidiyorum bu şehirden.

Erdem Bayazıt