Yara İyileşmesi: Komplikasyonlar

1. İnfeksiyon: Yaralar, mikroorganizmalar için bir giriş kapısıdır. Yara kabuğunun bozulması ve ödem, infeksiyonu kolaylaştırır. İnfeksiyonlar yara iyileşmesini bozar, ge­ciktirir, doku nekrozuna neden olur. İnfekte yaralardan sonra geniş sikatrisler kalır.

2. Keloid: Yara iyileştikten sonra yerinde kaşıntılı bir kabarıklık meydana gelme­sidir. Aşırı kollagen üretimi nedeniyle tümörsü sikatris kitlesi oluşur (keloid). Nedeni iyice bilinmemektedir. Bazı kişilerde aşırı derecede granülasyon dokusu ya da kollagen yapımına eğilim olduğu sanılmaktadır. Gençlerde, siyah ırkta ve tüberkülozlularda daha sık rastlanır. Yanıklarda da oldukça sıktır. Daha fazla boyun derisinde görülür. Mikroskopisinde, hücreden yoksun, yer yer hyalinleşme alanları içeren yoğun kollagen lif demetleri görülür.

3. Kanserleşme: Yaralardaki epitel rejenerasyonlarından karsinom çıkabilir (epidermoid karsinom). Yanık sikatrislerinde kanserleşme oranı daha yüksektir.

4. İmplantasyon kisti (epidermoid kist): Yara yüzeyinin örtmeye çabalayan rejenere epitel hücrelerinin bir bölümü sikatris dokusu içinde kalabilir. Bu hücreler bir süre sonra dejenere olur ve ortadan kalkar. Ortadan kalkmayan epitel artıkları bir süre sonra kist oluşumuna yol açabilir.

5. Sikatris bozuklukları (kontaktür oluşumu): Geniş sikatrisler ağır deformasyonlar yapar. Fonksiyon veya estetik bakımından bazılarının ameliyatla düzeltilmesine çalışılır. Özellikle karın ameliyatlarından sonra meydana gelen sikatris eğer kuv­vetli değilse, karın içi basıncının etkisiyle gevşer ve dışarı itilir; fıtık (herni) ile sonuçlanır. Kol ya da yüz yanıklarında fonksiyonel ve estetik bozukluklar ortaya çıka­bilir. Sikatris dokusu içinden geçen sinir varsa ağrı sekeli kalır (ağrılı sikatrisler).

6. Yetersiz granülasyon dokusu ve sikatris oluşması (birleşememe): Granülasyon dokusunun oluşması ve olgunlaşması yetersizse yara dudakları birleşemez, dikişleri alınan yaralar açılır veya ülserleşir.